Het is hier nu half vijf woensdagmiddag. Een lang etmaal ligt achter ons. Alhoewel we misschien beter kunnen spreken van anderhalf etmaal. We waren gisterenmorgen om half 7 op en als het nu weer half zeven wordt, zijn we 35 uur later. Van de Duitse grens tot in kobryn. De bus en een vrachtwagen gelost. En nu staan er een aantal onder de douche. Een aantal halen nog een kaartje voor de telefoon.
Maar laat ik het in volgorde vertellen. Dinsdagavond half 8 gingen we het grensgebied binnen. De Poolse barriere duurde bijna 5 uur.Ze bestond slechts uit wachten.Toen er eenmaal iemand begon met werken schoot het op. De Wit Russische douaniers waren zeer voorkomend. IK heb nog nooit de vraag in het engels gehoord of ik hulp wilde. Prachit.
NAtuurlijk was er wel het een en ander te klaren. JAn kreeg de vraag of hij maar even een brief met een stempel van de eigenaar van een koelkast die bij de lading zat wilde overleggen.GElukkig kwam de directeur van de St. Charite, werkgroep Katwijk, te hulp. Een brief vervaardigt en we hebben er niet meer over gehoord. Nog eens door de scan. Een palletwagen is een onherkenbaar ding. Maar ook daar kwamen we uit. Wachten, wachten en dan toch. Gaan... al met al 11 uur op de terminals.
Vandaag de vrachtwagen voor Kobryn gelost en de bus. Schuur van Valentina weer vol. Werk mag door gaan. Er werd vis gebakken en gegeten. Mooi. Jan en Dirk mochten vanwege de rijtijdenwet niet verder. Dus die vertrekken nu morgenvroeg en de rest van de groep volgt rond half elf.
We zijn dankbaar voor deze lange dag en gaan vsnavond vroeg liggen.
Humanitair transport vanuit de Hervormde gemeente Katwijk aan Zee naar Belarus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten