Pagina's

vrijdag 23 november 2018

Weer veilig thuis

Gisteren kwamen we als verwacht om half drie aan op de Boulevard.





We hebben samen de Heere gedankt en daarna moesten de chauffeurs nog aan de slag om de vrachtwagens en de aanhangers weer schoon en getankt terug te brengen. De tassen werden meegenomen en ieder ging met geliefden naar huis. Verwonderd waren we Huib weer aan te treffen bij de Oude kerk. Ik had natuurlijk eerder moeten schrijven over de terugkeer. maar een app-je van een trouwe meelezer herinnerde me er aan. Maar ja het is zo weer zondag en dan moet pastor Jan gewoon weer preken. En daar is voorbereiding voor nodig. Dus was het er nog bij ingeschoten.

Fijn dat u allemaal hebt meegelezen. Dat geeft de reiziger moed! Het was een indrukwekkende reis deze keer. We hopen dat we u door middel van dit blog hebben laten meekijken naar de situatie in Belarus. Over de gemeenten kan ik niet te veel schrijven. Veel gebeurd in stilte en de broeders en zusters willen dat graag zo houden. Of dat terecht is, is niet aan ons te beoordelen.

Wij zijn weer terug in het vrije westen. Zij blijven daar. En ook nu weer hoorde we het verhaal van een voorganger die bekeurd werd omdat hij het H. Avondmaal bediende en een dienst hield. Ook nu hoorde we dat een Orthodoxe kloostergemeenschap geen toestemming kreeg om hun kerkgebouw uit te breiden. Er is niet alleen de over-geregelde regelgeving waar een mens door de bomen het bos niet meer ziet, maar ook de overkill aan belastingen en leges voor alles wat je wilt doen. En niets lukt zonder onder de tafel te schuiven met roebels of cadeau's. En waar de Russische cultuur het gebruik van kleine blijken van erkenning en dankbaarheid kent, is dat hier uitgegroeid tot een bonus-cultuur. Overal moet er iets worden meegebracht. Zelfs om gebruik te maken van de kosteloze gezondheidszorg.

Scholen krijgen geld voor salarissen en verwarming. En soms voor een verbouwing. Maar daarnaast moet men d.m.v. het vervaardigen en verkopen van allerlei producten geld bijeenbrengen. over dat geld moet dan eerst weer belasting worden betaald en wat dan overblijft is bestemd om schoolmaterialen etc. te bekostigen. Een school met 150 leerlingen heeft 23 leraren in dienst 23 andere medewerkers. Men kent 11 leerjaren. Basisschool en Middenschool. En daaronder een kleuterschool vanaf 2 jaar. De 23 overige medewerkers zijn voor schoonmaak, tuinonderhoud, en verbouw van groenten op de grond die ook bij de school behoort. Hierdoor worden kunstmatig banen gecreëerd. Maar is de tijd van onderwijzend personeel ook voor een groot deel gevuld met regelen en andere werkzaamheden. Het is bijzonder te zien dat al het personeel zo betrokken is bij het welzijn van de leerlingen en alles geven om hen goed voor te bereiden op de toekomst.

Een ander voorval. We bezochten het tot een bejaardenhuis omgebouwde ziekenhuis in een plaatsje tegen de grens met Oekraïne. Daarvoor zijn we samen een paar uur bezig geweest een toestemming te krijgen. Een hele bos papieren ging er mee. We kwam bij de slagboom waar de directeur ons zou opwachten en onze tolk meenemen naar het dorpscentrum om daar het laatste papier op te halen en de benodigde stempels te krijgen. We reden zonder erg de slagboom voorbij, want hij stond open. De directeur reed even later voor ons uit en na afloop van ons bezoek moesten we wachten tot de militair, die zij post had verlaten, de papieren kwam ophalen. Anders zou Valentina na afloop toch nog problemen kunnen krijgen of hadden we misschien aan de grens nog een boete moeten betalen. Er is iemand in Belarus, die na dit soort verhalen tegen me zegt: кошмар. Nachtmerrie.

De mensen die we ontmoeten zijn over het algemeen aardige en vriendelijke mensen. Die wij ontmoeten ook vaak heel gastvrij. Even een kopje koffie is altijd een hele maaltijd. En we zien veel dankbare mensen die hard werken om de kinderen, gehandicapten, zieken en ouderen te helpen en te ondersteunen. Men doet het werk met zichtbare betrokkenheid en grote inzet. Dat is hartverwarmend.
En geeft hoop voor de toekomst. Onder alle moeilijke omstandigheden tracht men het hoofd omhoog te houden en te leven met de mogelijkheden die er zijn.

Zo is het ook met de betrokkenheid op de Heere God en Zijn dienst. Overal zijn kerken en veel mensen gaan met regelmaat naar een Gods huis. Ook al hebben we moeite met veel wat daar gezegd en gedaan wordt, toch gaat het Evangelie open en klinkt de Naam van de Heere. Dat geloof heeft zich ook bewezen een bron van troost en kracht in de moeilijke tijden van het verleden en bewijst zich in het heden. Daarom worden we geroepen ons werk voort te zetten, maar boven alles ook onze broeders en zusters op te dragen in het gebed. En ook te bidden dat de Heere de harten van de leiders van het volk bekeert en zij het welzijn van het volk op het oog krijgen.

We danken voor de vele hulp en vragen u ook voor de toekomst om voor het volk van Belarus te blijven bidden en ons te helpen hen te helpen.

Als de film van onze reis klaar is zullen we een keer een avond beleggen om die te vertonen.

donderdag 22 november 2018

Verwachte aankomst

We rijden nu aan de Katwijkse kant van Amersfoort. Over ongeveer 1,5 uur hopen we bij de Oude Kerk te zijn. Dus rond half 3. 

De laatste etappe

Gerrit en Dirk vertrokken als eersten. Zij brengen de aanhanger van van Appeldoorn in Woudenberg. Dan komen ze met de truck van Hovetra naar Katwijk. Huig en Arie de Geus komen met de truck van Hartevelt en de oplegger van de Mooij samen met ons in de bus naar huis. We hopen elkaar dan in Katwijk weer te ontmoeten. Alex rijdt nu op de bus. Zo het er nu uitziet arriveren we rond 4 uur in Katwijk bij de Oude kerk.

woensdag 21 november 2018

Parkeerplek gevonden.

We begonnen om 21.00 uur te zoeken naar een parkeerplek. Maar verschillende pogingen mislukten. Nu een gevonden. Het heet Buckenthaler Knick. Hier staan we toch morgenochtend. We mogen om half 8 weer verder.We eten een heerlijke maaltijd van kip in saus met aardappels.en doperwten met wortelen.

Kort voor de grens bij Frankfurt a/d Oder

Nog 840 km te gaan. Zojuist getankt. Allemaal a cup a soup en een warme worst. En verder weer. Het begint al te donkeren. Grijze lucht. We hebben een voorspoedige reis zover. Dankbaar. Stil in de bus. Thuis lonkt.

Weer op weg

7 uur ging de wekker. Half acht een broodje en koffie. Eitje voor de liefhebbers. Arie las Psalm 84. Zo gingen we met een gebed voor de reis op weg. Nu zoals u kunt op de rondweg onder Warschau. Het was koud vannacht. En ook nu is het hier -2.

dinsdag 20 november 2018

We rijden weer

Aan de rode bieten

In Polen

Alex en Dirk staan nog voor de slagboom. Huig en wij zijn op de eerste parkeerplaats en Arie M. Zet de aardappelen op. Dan kunnen straks eten en dan misschien nog een poosje rijden. Tot later

Waar zijn we?

De tracker staat weer aan. Zo kunt u in het menu onder waar zijn we? Ons volgen.

Papieren gereed

Ook de Poolse douane heeft ons toestemming gegeven te vertrekken. Maar.. Het is nogal druk hier. Dus voor we het laatse poortje door zijn kan nog wel even duren. Later meer.

Op de Russische grens

De chauffeurs zijn met de papieren het douanekantoor binnengegaan. Nu wachten we op de noodzakelijke stempels.

Naar huis

Zojuist een laatste kopje koffie en afscheid. Nu de vrachtwagens ophalen, tanken en dan naar de grens. En straks 2 uur tijdwinst. Als de douane een beetje meewerkt dan kunnen we tot vanavond nog een heel stuk doen. Maar dat zien we later.

Kinderziekenhuis

Film
Filmpjes gemaakt in de kinderkliniek. Er zijn 45 bedden, maar er worden soms ook bedden bijgezet. Tot 5 jaar worden de kinderen door hun ouders verzorgd, die dan ook bij hen op de kamer slapen. Twee of drie kinderen met ouders per kamer.

Medicijnen verdeelpunt

Bestand

Speelruimte

Film

Kamer

Film

Kinderziekenhuis

Beeld

maandag 19 november 2018

Bezoek aan huis

Vanmiddag bezochten we nog kort het gezin dat afgelopen voorjaar werd geholpen met een aangepaste kinderwagen. Het gezin, vader en moeder en twee kinderen, krijgt hulp van de overheid, zodat de moeder thuis kan blijven.

Een begrafenis

Begrafenis

Film bejaardenhuis.

Ik ben geen cineast, maar het geeft een indruk. Denk er even aan dat vader of moeder naar Overduin moest. En bedenk dan dat je hen hier moest achterlaten. Film

In Dyvin

Het ziekenhuis dat we bezochten werd gebouwd voor Tsjernobyl patiënten. Die wilde al gauw weer terug naar hun eigen huizen. Ziekenhuis te groot voor dorp. Daarom gedeelte tot bejaardenhuis bestemd. Kale boel. Ziekenhuissfeer. Maar de directeur zegt, ze hebben het beter hier dan in eigen huis. En dat is ook waar. We laten wat kleding achter en twee scheerapparaten. Nu op zoek naar een goede tondeuse voor de haren. Kan dan in april mee. Ik heb een filmpje gemaakt. Maar nu te weinig bereik om te uploaden.

Op weg naar Dyvin

Vanmorgen brengen we een bezoek aan een kliniek die tot het ziekenhuis van Kobryn behoort. In het plaatsje Dyvin. Een hoop problemen om toestemming te krijgen. Maar is gelukt. Nu brengen we daar ook de pampers die Valentina van een groep uit Uelssen, Duitsland heeft gekregen. Gerrit aan het stuur. Wij àn de koffie. Het is wit maar dooi. Geen problemen.

zondag 18 november 2018

Na de dienst sneeuw

https://photos.app.goo.gl/7ULPxUASC5CNzzJu5

Uit de dienst

Film

Zang

Film

Filmpje

Klik

Barabnovichy

Foto's van de vergrote kerkzaal on Baranovichy.

Plaatjes van zondag

Foto

Zondag

Ik probeer nog een aantal plaatjes en filmpjes te plaatsen. Had vandaag onderweg geen mogelijkheid omdat de verbinding te slecht was.

Een lange dag. Voor de meesten eentonig als het ging om begrijpen. Want dat was er niet. Iedere dienst drie preken in Russisch. Maar overigens van alles te zien en te ervaren. 

Ook ontmoetingen. Voor mij en Gerrit herinneringen van het begin van Charite Katwijk. Nicolai en Maria van Baranovichy. De oude Vladimir, die ons vanmorgen verbaasde door op de fiets naar de kerk te komen.

Steeds veel nieuwe gezichten. Vluchtelingen uit Oekraïne. En nieuwe gezinnen van elders. In Kobryn dit jaar geen dopelingen en afgelopen jaar één. Maar veel jeugd en kinderen. Kobryn 50 leden en 80 kinderen.

Hierna allerlei plaatjes.

Busrit naar Baranovichy

https://youtu.be/eI465zerOgA

Morgenrood

zaterdag 17 november 2018

vrijdag 16 november 2018

Plaatjes












Huisbezoeken.

Na het bezoek aan het klooster werd duidelijk dat het vandaag niet meer ging lukken om naar de twee tehuizen te gaan aan de Oekraïense grens. We hopen nu op maandag. De hoofdarts van het ziekenhuis zal met ons meegaan. Daarom moest er eerst een betaling worden gedaan zodat we het gebied zouden mogen binnengaan. Alleen dat al nam weer een gang naar de bank en veel papier en handtekeningen. Dan ben je alweer een uur verder. Ondertussen had de groep gegeten en gingen we een deel van de schoenendozen ophalen gemaakt ruikt worden door de kinderen van de Rutgerschool. Dat was met dankdag vorig jaar. Toen konden ze niet meer mee. Maar nu kan een deel weer gegeven worden met de kerst. Een ander deel gebruiken we om te geven aan kinderen in arme gezinnen van school 2. We hebben daar een deel van weggebracht. Sommige kinderen waren nog op school. Er zijn te weinig schoollokalen, daarom is er een morgen en een middag/avondschool. Die kinderen zijn pas om half 8 thuis.
Hierna wat beeld.

Plaatjes

Klooster

Bezoek aan klooster

Vanmorgen hebben we een klooster bezocht. We hadden voor de zusters een tent meegebracht. Nu hebben we even in de kloosterkerk gekeken. Vanmiddag zo was het plan, bezoek aan twee te huizen tegen de grens van Oekraïne. Maar de pas om het gebied te bezoeken komt pas maandag. Dus ander plan. Weet nog niet precies wat dat wordt.

https://photos.app.goo.gl/AQ594R9yVbW1fzyf8

https://photos.app.goo.gl/CZATsgpJJrwpBsyQ8

https://photos.app.goo.gl/6k5xVdQ8BtHniKT19

https://photos.app.goo.gl/ghonk4ZtiMnYwcRX6

donderdag 15 november 2018


Wat er volgt gaat over het ziekenhuis en de goederen die we daar brengen

Hieronder volgen beelden die de tekst ondersteunen

Overhandiging keukenmaterieel

Vanmorgen hadden we een ontmoeting met dokter Nikolai van het ziekenhuis in Kobryn. Hij is hoofdarts en behoort tot het management. Een aardige man. Wat zou een dokter in Nederland verdienen? Een specialist in een ziekenhuis? Ik weet het niet, maar hoeveel meer dan € 500 per maand. En als je daarover dan ook nog belasting moet betalen en een brood kost 0,40 cent?
Kan niet? Nee, ik begrijp de reactie, maar dat is de werkelijkheid. Dan moet je organiseren om rond te komen. Dat doen alle Wit-Russen, anders houdt je het hoofd niet boven water. Slechts de wereld die het het met recht en eerlijkheid niet zo nauw neemt houdt het hoofd boven water.  Nicolai er is niet zo een. Een oprecht mens. Hij doet zijn best voor zijn medemens en heeft een vrouw die hem daarin steunt. Hij ziet haar slechts in het weekend. Want ze wonen 60 km buiten de stad wn hebben daar hun kleine boerderijtje. Zijn vrouw zorgt voor de koe en de kippen en voor haar oude moeder. Nicolai doet zijn werk in het ziekenhuis als een oprecht mens. Valentina ons contact heeft vertrouwen in hem. En ook wij hebben hem leren kennen als eerlijk en oprecht. Er is veel verkeerds in Belarus. Maar we mogrn mensen van goede wille behulpzaam z ij nn. Daarom deze blog. Kijk en ervaar.

Vakschool

Huib zal heel wat herkennen dat hij heeft ingepakt van het transport in april en eerder. En ze leren er goed koken. We hebben het zelf geproefd.

Foto's

In de bus naar volgende adres.

Het filmpje heeft gezien? Hieronder. We kregen een grote kookketel en een streamer. Die hebben we nu overhandigd aan de hoofdarts van het stadsziekenhuis. Zijn naam is Nicolai. Vanmiddag gaan we nog even in het ziekenhuis kijken. Nu wordt er getankt en water geladen. Daarna gaan we aan het middagmaal. Ons aangeboden door de vakschool waar we in het verleden ook in het internaat sliepen. De maaltijd wordt ons aangeboden omdat ook de school goederen heeft ontvangen. Daarna bezoeken we het ziekenhuis.

Overhandiging goederen T. van Riel

https://youtu.be/MIRT39vn23k

dinsdag 13 november 2018

Polen uit

We hebben eindelijk alle papieren. Het wordt voor ons nu zo half 2. Die uren zijn we dus ook kwijt. Hopen dat onze Wit Russische vrienden in een goede bui zijn. Ondertussen regent het pijpenstelen. Welterusten allemaal.

De grens

Het zal nog maar even duren en dan zijn we bij de grens. Het kan zomaar zijn dat ik dan lange tijd niet meer online ben. Dus mogelijk geen berichten. En ik heb ook niet 123 een kaartje als we in Belarus zijn. Misschien ergens wifi. Maar ik heb er een hard hoofd in. Errgens in de loop van morgen hoop ik weer te kunnen berichten.

De piepers


Zo, oudste! De piepers benne gejast.

Vroeg donker

Het is nu 16.15 uur. Hier is het al donker. Even verder is het al 18.15 uur. Sinds de klok terug is gezet in Europa is het in Belarus twee uur later. Ik heb een stukje film gemaakt.

Nog 200 km tot grens

Het tolkastje van Huig's wagen werkte niet. Intussen vervangen. De ene dieseltank van de andere vrachtwagen bleek dicht te staan. Intussen verholpen. We zijn vol goede moed weer on the road.

Pauze gehad.

We staan onder Warschau op weg naar Grojec. Nog een uur of 4 tot de grens. Er wordt nog even gedelibereerd over de dieseltank van de vrachtwagen. Dan weer verder.

https://youtu.be/zGeX-pTu6Ps

De tijd.

11:30 dinsdag, 13 november 2018 (GMT+3) Tijd in Kobrin, Wit-Rusland
Als we vanavond om plusminus 8 uur aan de grens zijn. Dan is de avond gelijk al voorbij.

Weer op weg.

Even na 7 uur ging de reis weer verder. Inmiddels hebben we al weer een aardig stukje gedaan. De overblijfsels van het ontbijt zijn aan de kant en je we ook in de bus een bakje. De chauffeurs kregen een volle pot mee vanaf de start. Overigens ben ik benieuwd waarover het gesprek gaat bij Dirk en Alex. De laatste zag voor het eerst een mens voor zijn ontbijt een broodje met kipper verorberen. Dat de overbuurman de gerookte haring met blote handen van zijn vel ontdeed, verhoogde de verbijstering die zich op zijn gezicht aftekende. Niet àlle aanwezige Kattukkers deelden in de vreugde die de haringeter ervoer bij zijn vettige ontbijtje.
Je zult toch maar voor het eerst in je leven naar Wit Rusland gaan en dan ook nog met een club Katwijkers. Die eten rode kool met gebakken haring, een gerookte haring bij het ontbijt en een gebakken ei bij de macaroni. Ik geef het je te doen. Nou u leest het, we zijn weer wakker.

Stille nacht.

En daar staan we dan. Op een parkeerplaats in Polen. Ze gingen allemaal liggen, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Als Huib en ik dan in het achter-onder kropen... Dan hadden we een praatje en deden we een poging om te slapen. Na een uur of wat draaien en tollen. Zei de een of de ander... Hé hoe is tie? Bakje? En dan gingen we een bakje koffie zoeken bij de benzinepomp. Hele nacht open. Of we werden nadat we een uur hadden geslapen wakker van de varkens in de wagen naast ons. Juist als we ons omdraaiden was de wachttijd van de chauffeur voorbij en daar ging de hele club. Hup naar Azerbeidjan of Kazachstan. Rijden met die banaan. Gelukkig dat Arie lekker slaapt. Die is eeen man van dertig gelukte jobs. Die kun je voor alles inzetten. Maar Huib is net als ik, een mens die niet makkelijk zomaar de slaap vat in een gangpad of een kermisbed. Wat hebben we samen door koude nachten geslopen. En toch.. Het was voor het gezamenlijke doel. Een nachtje waken is niets bij al die ellende daar in dat achterlijke land. Morgen slapen we in een hotelbed. Rare mensen? Ja. Zijn we. En toch dankbaar dat we het al die jaren mochten doen.  Aan alles komt een eind. Ook waar. Wordt nooit meer zoals toen. En toch gaat het verder. Samen geloven dat het een doel dient. Het heilig Evangelie. Dat moet de wereld in. Want God, onze Heere Jezus Christus is zo goed. We horen het Dirk Hoek bidden. We danken voor de jaren dat Jan Zwanenburg de centen beheerde en Klem van Rijn de punten en de komma's ons leerde. Koen Perdok zorgde dat alles in het lood stond. Samen was het een geweldig team. Ze droegen hun dominee en leiden hem in, en voort, en verder... Nee, ik ben niet nostalgisch, maar dankbaar. En wel allermeest voor de nachten met Huib. Samen weten.. De Heere heeft ons geroepen tot dit dwaze werk. Maak €1000 over en je ben weer helemaal vrij. Nee, die ander is Christus gezicht voor mij. Nu zit ik te kniezen. Maar ja Huib is er niet bij.

maandag 12 november 2018

Polen

We gaan een hapje eten en de tolkastjes opladen. Straks nog een uurtje verder.

Avondmenu

Soep van Marjan. We zijn trots op je. Memories.

Impressie van de autobahn

https://youtu.be/2upv0Li0qrc

Huig is ook mee.

https://photos.app.goo.gl/jKRe2yGBoYL9RHXD7

We zijn vertrokken.

https://photos.app.goo.gl/r2RQHk2S4TSUaFPU8

Maandagmorgen vertrekdag

Het is ons plan om te vertrekken even na 8 uur. Of dat gelukt is altijd weer een vraag. Maar we proberen het.
We vertrekken uit de Oude kerk in Katwijk aan Zee.

Het waren hectische weken die aan ons transport vooraf gingen. Huib, onze nestor, nu net 80, altijd sterk en aan de gang. Hij werd ziek en is inmiddels geopereerd. Maar nu blijft hij thuis achter. Jan N. van Duijn en Leen Hazenoot stonden ook op de chauffeurslijst. Beide moesten afhaken. We wensen hen allen veel sterkte en hopen op en bidden om gezondheid.

Ons transport vanuit de christelijke gemeente te Katwijk aan Zee heeft verschillende doelen.


  • Er zijn gemeenten en kerken van Christus in Belarus. We mogen hen ontmoeten en samen iets ervaren van de gemeenschap der heiligen. Over en weer groeten we elkaar in de Naam van Christus onze Meester. Kijk eens in al de brieven in het nieuwe testament hoeveel aandacht de apostelen geven aan de ontmoeting. Je zou anders vergeten dat het werk van Christus doorgaat en dat het een wereldwijd werk van de Heiland is.
  • De gemeenten hebben soms materiële noden. We proberen te helpen.
  • Men vraagt om hulp bij het missionaire werk. We trachten te ondersteunen.
  • We krijgen contacten met allerlei organisaties die trachten de medemens in nood te helpen. We brengen goederen. 
  • Daardoor ontstaan contacten. We vertellen van het Evangelie dat in de wereld gebracht wordt om mensen te brengen tot de grote Herder der schapen. Jezus de Zoon van God, de Redder der wereld.
  • We vertellen van onze contacten in de thuisgemeente. We delen de verhalen. Opdat ook wij met elkaar ons verbonden weten met de medechristenen in Belarus.
  • We mogen hier en daar weten van een verbondenheid met Christus en met elkaar.
We belijden: Wij geloven één Heilige, Katholieke (algemene) en Apostolische Kerk.

Ik mediteer wat onder de link aan de rechtse kant: Woorden voor onderweg. Klik en u komt er. De eerste keer onderaan beginnen. Of het lukt iedere dag?? Ik neem het me steeds voor. Maar...

Ik heb nog een aantal dingen veranderd. 


  1. Een link naar de weersverwachting. (linkerkant onder Pagina's)
  2. U kunt ook volgen waar de bus rijdt de eerste twee dagen en als we de terugreis beginnen. Tussendoor kan ik dat niet beloven. (Boven het blog Waar zijn we?)
  3. Woorden voor onderweg. (Rechterkant bovenaan)
  4. De Catechismus in het Russisch staat nu ook bovenaan in de menubalk.

vrijdag 9 november 2018

Nog 3 dagen

De vrachtwagens zijn geladen. De papieren in orde gebracht.

Gisteren kregen we de visa. We worden verwacht aan de grens en onze lading kan over de grens. Of de daar aanwezige douaniers het daar ook mee eens zijn  is altijd weer afwachten. De papieren hier werden door onze douane goedgekeurd. Dus we reizen af met goede moed.

Maar ..... we gaan naar Wit Rusland. Dat is geen EU-land en ook niet zoiets als Oekraïne of Roemenië. Deze landen kennen ongeveer evenveel armoede als Belarus. Maar daar hebben ze niet een regeringsvorm als in Belarus. De president, Aleksandr Loekasjenko is nu al sinds 1994 aan de macht. En niets duidt er op dat hij dat binnenkort niet meer zal zijn.

Voor meer informatie is iedere zoekmachine op internet nuttig. Probeer maar eens de naam van de President te googelen of Belarus.

De weersverwachting voor de komende 14 dagen.

 DatumWeerMinMaxWindNeerslagZon
temp.temp.SnelheidRichtingKansSomKans
Zaterdag 10 nov1°C6°C3 BftOZO 10%0 mm50%
Zondag 11 nov3°C6°C5 BftZZO 50%1 mm40%
Maandag 12 nov0°C2°C4 BftZZO 10%0 mm30%
Dinsdag 13 nov-1°C2°C4 BftZ 10%0 mm50%
Woensdag 14 nov1°C6°C4 BftZZW 60%4 mm20%
Donderdag 15 nov4°C6°C3 BftWZW 10%0 mm20%
Vrijdag 16 nov3°C5°C3 BftNW 10%0 mm40%
Zaterdag 17 nov2°C5°C3 BftWNW 10%0 mm40%
Zondag 18 nov1°C4°C3 BftW 10%0 mm40%
Maandag 19 nov0°C2°C3 BftN 10%0 mm30%
Dinsdag 20 nov-2°C1°C2 BftNO 10%0 mm40%
Woensdag 21 nov-3°C0°C3 BftNNO 10%0 cm50%
Donderdag 22 nov-3°C0°C3 BftN 10%0 cm60%
Vrijdag 23 nov-3°C0°C3 BftN 10%0 cm50%
Zaterdag 24 nov-3°C0°C3 BftNNW 10%0 cm50%

Dat ziet er goed uit. Alle dagen een weerscijfer van 7 of hoger. De tweede week zakken de temperaturen richting het vriespunt of er net onder. Als er dan neerslag is, kan dat sneeuw betekenen. Maar dat zal niet veel zijn. En daar zijn we ondertussen wel bekend mee. Zie de beelden van een paar jaar terug.