Wilde u toch nog iets doen voor het transport. Dat kan! Maar alleen nog via een gift. Het rekeningnummer staat hiernaast.
Ik schreef hier eerder dat er de komende weken geen goederen kunnen worden ingeleverd. Maar er heeft zich een nieuw actief werkgroep-lid gemeld. Hij zal de vrijdagen aanwezig zijn als we op reis zijn. Dus ook de komende vrijdagen is het inleveren van goederen mogelijk. In het komende jaar hopen we ook een inlevermogelijkheid op zaterdag te bieden. U hoort daar nog van.
We gaan gewoon door met het verzamelen van goederen. Onze volgende transport is D.V. voorjaar 2019. En dan weer in het najaar. Dus we proberen de goederen tweemaal in het jaar weg te brengen. Zegt het voort.
Huib Hoek, onze nestor, verblijft in het ziekenhuis. Er deden zich complicaties voor. Hij is er nu een week. Een behandeling is gestart. Deze kan hij ook thuis ondergaan. Maar dan moet er dagelijks een verpleegkundige langskomen. Dat moet nog geregeld, maar dan hoopt hij weer naar huis te kunnen. We zijn dankbaar dat het zo goed met hem mag gaan.
Huib gaf me nog wat tips voor de komende reis want samen met Arie draai ik nu keukendienst. Hopen maar dat er geen verbrande aardappels op tafel komen. Want dan hebben we herrie in de tent.
Inmiddels gaat de voorbereiding van de reis door. Deze morgen hebben Gerrit, Huig en Huig de bus al voor een deel geladen met een partij kleding uit Hoevelaken.
De mannen van de garage kijken de bus nog even na, maar gelukkig is gebleken op de laatste reis naar Oekraïne dat hij het prima doet. Dus hoeft er niet veel gedaan te worden. Alleen even de belangrijkste dingen nalopen. Maar Maarten en Peter blijken maar weer beste leden van onze werkgroep te zijn. We zijn dankbaar dat de bus onder hun leiding het zo goed uithoudt.
Had ik al verteld dat we zondagmorgen 11 november samen de Heere bidden om Zijn zege over het transport. Er zal aandacht zijn voor de gevallenen in de eerste wereldoorlog. Zij die bleven op zee. En voor de nood in Belarus. Ik hoop dan de preken-reeks over Habakuk te beëindigen. Het bekende gedeelte aan het slot staat centraal.
16 ¶ Ik hoorde het en mijn buik sidderde. Bij het geluid trilden mijn lippen. Verrotting tastte mijn beenderen aan. Ik sidderde op de plaats waar ik stond. Zeker, ik zal rustig wachten op de dag van de benauwdheid, als die aanbreekt voor het volk dat ons zal aanvallen.
17 Al zal de vijgenboom niet in bloei staan en er geen vrucht aan de wijnstok zijn, al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen en zullen de velden geen voedsel voortbrengen, al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn en er geen rund in de stallen over zijn-
18 ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen, mij verheugen in de God van mijn heil.
19 De HEERE Heere is mijn kracht, Hij maakt mijn voeten als die van de hinden, en Hij doet mij treden op mijn hoogten.Voor de koorleider, bij mijn snarenspel.
Ik schreef hier eerder dat er de komende weken geen goederen kunnen worden ingeleverd. Maar er heeft zich een nieuw actief werkgroep-lid gemeld. Hij zal de vrijdagen aanwezig zijn als we op reis zijn. Dus ook de komende vrijdagen is het inleveren van goederen mogelijk. In het komende jaar hopen we ook een inlevermogelijkheid op zaterdag te bieden. U hoort daar nog van.
We gaan gewoon door met het verzamelen van goederen. Onze volgende transport is D.V. voorjaar 2019. En dan weer in het najaar. Dus we proberen de goederen tweemaal in het jaar weg te brengen. Zegt het voort.
Huib Hoek, onze nestor, verblijft in het ziekenhuis. Er deden zich complicaties voor. Hij is er nu een week. Een behandeling is gestart. Deze kan hij ook thuis ondergaan. Maar dan moet er dagelijks een verpleegkundige langskomen. Dat moet nog geregeld, maar dan hoopt hij weer naar huis te kunnen. We zijn dankbaar dat het zo goed met hem mag gaan.
Huib gaf me nog wat tips voor de komende reis want samen met Arie draai ik nu keukendienst. Hopen maar dat er geen verbrande aardappels op tafel komen. Want dan hebben we herrie in de tent.
Inmiddels gaat de voorbereiding van de reis door. Deze morgen hebben Gerrit, Huig en Huig de bus al voor een deel geladen met een partij kleding uit Hoevelaken.
De mannen van de garage kijken de bus nog even na, maar gelukkig is gebleken op de laatste reis naar Oekraïne dat hij het prima doet. Dus hoeft er niet veel gedaan te worden. Alleen even de belangrijkste dingen nalopen. Maar Maarten en Peter blijken maar weer beste leden van onze werkgroep te zijn. We zijn dankbaar dat de bus onder hun leiding het zo goed uithoudt.
Had ik al verteld dat we zondagmorgen 11 november samen de Heere bidden om Zijn zege over het transport. Er zal aandacht zijn voor de gevallenen in de eerste wereldoorlog. Zij die bleven op zee. En voor de nood in Belarus. Ik hoop dan de preken-reeks over Habakuk te beëindigen. Het bekende gedeelte aan het slot staat centraal.
16 ¶ Ik hoorde het en mijn buik sidderde. Bij het geluid trilden mijn lippen. Verrotting tastte mijn beenderen aan. Ik sidderde op de plaats waar ik stond. Zeker, ik zal rustig wachten op de dag van de benauwdheid, als die aanbreekt voor het volk dat ons zal aanvallen.
17 Al zal de vijgenboom niet in bloei staan en er geen vrucht aan de wijnstok zijn, al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen en zullen de velden geen voedsel voortbrengen, al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn en er geen rund in de stallen over zijn-
18 ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen, mij verheugen in de God van mijn heil.
19 De HEERE Heere is mijn kracht, Hij maakt mijn voeten als die van de hinden, en Hij doet mij treden op mijn hoogten.Voor de koorleider, bij mijn snarenspel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten